José Luis Calo de UCIN: "Se arde o monte, arde todo"

José Luis Calo/Xeral

ARTIGO DE OPINIÓN

Compartimos en ECOS DA COMARCA este artigo de opinión que nos enviou José Luis Calo, coordinador de UCIN Galicia.

Se arde o monte, arde todo

"Cada verán repetimos a mesma historia: o monte en chamas, aldeas evacuadas, brigadistas xogándose a vida e unha paisaxe que tarda décadas en recuperarse. En Galicia ben o sabemos: “se arde o monte, arde todo”. Porque cando o lume devora o bosque non só perde a natureza: pérdense camiños, fontes, fauna, terras de labranza e ata a memoria das xeracións que fixeron vida arredor do monte.

E, con todo, seguimos asumindo os incendios como se fosen unha maldición inevitable. Mais non ten por que ser así. Hai exemplos que amosan outro camiño. Se miramos cara Alemaña ou Suíza, comprobamos que tamén teñen inmensas superficies forestais, e con

todo os grandes incendios apenas aparecen nos xornais. A diferenza non está no azar nin na sorte, senón na maneira de xestionar o monte.

Alí o bosque é visto como un ben común e tamén como unha riqueza a aproveitar. Non se deixa crecer sen orde nin concerto: límpase, faise aproveitamento da madeira, mantéñense

camiños e cortalumes, e plántanse especies que non son tan inflamables. Non esperan ao

verán para acordarse do monte: cóidano todo o ano, coma quen coida unha horta. O

resultado é claro: menos combustible acumulado e, polo tanto, menos risco de lume.

Publicidade

Preme na imaxe para obter máis información do evento.

En Galicia e en boa parte de España, pola contra, moitos montes quedaron orfos. O abandono do rural fixo que xa non haxa tanto gando limpando as leiras, nin xente recollendo leña, nin pastores vixiando. A isto engádese a expansión de especies como o

piñeiro ou o eucalipto, que arden con moita facilidade e se multiplicaron sen apenas

planificación. O resultado é un monte cheo de maleza, con árbores que prenden coma

fachos, preparado para arder ao primeiro golpe de calor.

Cómpre dicilo claro: un bosque diverso, con carballos, castiñeiros, bidueiros, prados e

zonas de cultivo, non só é máis fermoso: tamén é máis resistente ao lume. Ademais xera

riqueza sostible, dá traballo á xente do rural e mantén vivos os nosos pobos. Ao final,

coidar o monte non é só apagar incendios: é coidar da nosa economía, da nosa cultura e do noso futuro.

Publicidade

Preme na imaxe para obter máis información do evento.

A boa noticia é que aínda estamos a tempo. Se recuperamos a xestión activa, se apostamos por especies autóctonas, se devolvemos actividade e vida ás aldeas, o monte pode volver ser un aliado e non unha ameaza. Pode volver dar sombra no verán, cogomelos no outono, pasto no inverno e leña para quentar as casas. Está nas nosas mans que deixe de ser cinza e volva ser vida.

Porque, como di o refrán galego: “O que sementa carballos, colleita sombra”. Esa sombra

é a herdanza que debemos deixar ás vindeiras xeracións. E non hai herdanza máis fermosa ca esa".

José Luis Calo, coordinador de UCIN Galicia.