Laura Moure
Son moitas as lendas que se poden recoller por toda Galicia. E tamén hai unha que fala sobre esta fonte situada en Arzúa. Así a contan desde a páxina institucional do Concello:
Nunha casetiña non lonxe do castro Curbín vivía unha cativa con súa nai. Eran pobres de solemnidade, pero tiñan unha vaca e algunas galiñas que lle permitían ter algo para comer.
A nena era a encargada de coidar a vaca que levaba a pacer cara o Castro Curbín e paraba a beber na fonte da Quenlla.
Un día aparecéuselle sentada onde a fonte unha dona vestida de branco. Díxolle á nena que lle permitira peiteala e fíxoo cun peite de ouro.
A rapaza convidouna a comer un pouco de pan, que era canto levaba para merendar. Entón a fada deulle unha moediña de ouro e advertiuna de que non dixera a ninguén de onde saíra a moeda.
A cativa deulla a súa nai, quen lle preguntou de onde procedía a moeda e quen a peiteara tan primorosamente.
Respondeulle qua a atopara no camiño e que se peiteara ela mesma. Pero o feito repetiuse varias veces e daquela a nai díxolle a filla que lle contara a verdade. Entón, a nena díxolle que cando ía coa vaca para o castro unha fada aparecíaselle na fonte da Quenlla, peiteábaa e dáballe a moeda de ouro.
“Ai! Galopina", -dixo súa nai. -Vaite todos os días para o castro coa vaca que boa falla nos fan os cartos. Anda! colle a vaca e dous anacos de pan e vaite para traer outra moeda de ouro”.
A cativa obedeceu a súa nai e marchou cara o castro.
Á noitiña, a vaca voltou para casa soa.
A nena nunca máis por descubrir o segredo.
Como en todas as lendas adoita a ver máis dunha versión ou polo menos con aspectos distintos.
Comentarios